Murw
Kanker
1. Kanker
Genageld aan het kruis van ontbinding
een waas van ingewanden
wroeten veroorzaakt pus
door de jaren heen verzameld
Spuitend slijm
Aan de rand van waanzin
rochelkut en geronnen bloed
weefsel woekert door de mazen
leven vloeit weg
De vergetelheid die broedt in het galgehoofd
zompige darmen klokken met kots
kanker, kanker pijn
Wentelend in de sappen van ontlasting
kreeft met zeven benen als worst
de martelgang eindigt: zij hebben alles gezien!
en herinnering volstaat..
Avond van poep en tranen
avond van meel en kroost
weken van ontreddering
de ongrijpbare zucht bloedt jaren en jaren
Een stilleven van stront
de wrange hoedanigheid van gier
sijpel richting grond
Stervensgebroed
2. Als Sneeuw Voor de Zon
Als lood op de schouders
het juk van de massa
de striemen
Geschreeuw, gezeik, razernij
het houdt niet op
ga er maar in mee is het devies
mij niet gezien
Ze nemen alles van je af
en laten je nooit met rust
om je heen
De moed zakt in de schoenen
al die blikken
die eindeloze misgunnende blikken
knagen en trekken en scheuren
en voeden een verlangen
Ver van hier
Ze maken alles kapot
niets blijft ongemoeid
om je heen
Heel die rotzooi naar de kanker
heel de flikkerse zooi
Is er nog een plekje over, een kleintje?
laat maar zien en ik ben weg
als sneeuw voor de zon
3. De Buitenstaander
Een vraag: Of het licht uit mag
want dit soort dromen versmelten met de nacht
en juist het donker maakt je zo ondoorgrondelijk
de buitenstaander twijfelt
Een zucht van verlichting vermengt zich met de lucht
en vervliegt
met zo'n overtuiging dat de buitenstaander zich afvraagt
was die nog wel van jou?
Zo snel vertrokken, zo vluchtig
bestemming onbekend
de vlucht van een vogel?
het dwarrelen van een blad?
of gewoon heimwee... naar de horizon
Een ding is zeker echter, de richting is bepaald
die is weg van de bron, zonder wederkeer
want daar ontbreekt de kracht voor een vervolg
de buitenstaander hoorde 't reeds
en begraaft zijn gezicht in zijn handen
een grimas van ontlading
de blik op oneindig staart onveranderd voort
bestemming onbekend
Door de wolken richting sterren?
naar de horizon en daar voorbij?
't Was jouw laatste zucht
de buitenstaander rouwt
4. Artificiality
The eye bulges open and spits forth
water, salt and fishes
maritime splendour thrives as waves
flow in unison towards the open sea
Superficial and superflow
a wanton eradication of draught
from the artificial niche
A subtle tantrum quivers
in the unknown depths
Arise
and engulf all plastic
forthwith and definite
For thine is enigma
from thine is enigma revealed
Synthetic brains turn to stone
or sprakle anew as dew
on misty fields
reborn in ether
Cease to be rubbery
Lyrics in plain text format
