Nakkiga Belebeltzeta 1. Aio iparreko lurra Agur iparreko lur kuttuna betirako lur bedeinkatua, Hemen jaio zan nere herria eta Odol izarrak goian izanik, Haizearen doinua entzuten Aintzinako zuhaitzen adarren, Mugimenduarekin batera, Nere bizia galtzen det. Nere buruaz lastima sentitzen det, Nere andrearen zeregina bete gabe, Elurrezko basamortu honetan hiltzeagatik Jainkoak ohoratuz nere patua betetzen. Mendi traidore zuriz jantzita, Munduaren lazeriak ahazten, Nere artzakurrekin batera hil nahi det, Niku'a alboan izanik ez det beldurrik Infernuko artzanorra begi zuri, Sentimen hotz, Ingen Jegger nauzue, Rimmertar beltza. Nere heriotzatik birjaioko naiz, Zuen amets gaiztoa izango naz, Negu hotz ta deuzgarri hau, Nere gorputza astintzen du. Nere patu beltza bete behar det Nere andrearen izenean bizi behar, Sufrimendua garaitu ta Nakkigara itzuli Aio Iparreko Lurra. 2. Iluntasunaren esturan Iluntasunaren esturan murgildua Bakardadearen eraginpean Zuen hutsunearen artean pasatutako denbora Tristura beltzan bihurtu du nire gorrotoa Ez zaituztet gorrotatzen, aspertu egiten nauzue Bukaerarantz astiro noa Bidaiariz inguraturik, bakarrik itzalak dira Iluntasunean desagertzen direna Heriotza ta biziaren artean ez dago ezberdintasunik Lortutako indarra bakarrik Bizirik irauteko bilaketa alfer honek Nire gar beltza pizturik dirau Ez zaituztet gorrotatzen, aspertu egiten nauzue Zuen hutsunea Tristura beltzan bihurtu du nire gorrotoa Ez duzu nire izena inoiz gehiago esango Nire arrazaren ahazturan erorko naz Nire bizian ahaztu zaituztedalako Inongo damurik gabe betirako 3. Utuk'ku Iluntasuna, Oinazea, Zuen beldurren eragina naiz Ineluki bizirik dago nire esperantza bere birjaiotzea Nornen andrea oinazearen emaztea Nakkiga mendia nire erreinua Betiko isiltasuna, Betiko bakardadea Minaren maskara daramat Aurpegi gabe, Arima barik Arima beltza, bihotz beltza Bizi gabe, hil gabe Nire erreinutik hasiko da mendekua, Nere erreinua Inelukiren birjaiotzea Mina ezpata aurkitua izango da, Gizakien oinazea Normen garaipena, garaipena! Mendekuaren ekaitz garratza bidali dot hodei beltzez bete Nire garaipen deusezgarria zuen hilobian eratuko da Osten Ardko jendeak eta erreinuak suntsituko ditiat 4. Desagerpena Gudarantz zamalkatzen dugunak Sentimendu beltz ta ustelduekin bizitzen gera Behartuak eta madarikatuak Sinesmen ustelduengatik borrokan Gudarantz zamalkatzen dugunok Txorimaloak bezala erabiliak Lepoa moztu beharko nioke Trakea, heste gorria,odol beltza Karotidatik gogor tira egin Berarekin korapilo bat eginez Iluntasuna jaiotzen dok Bihotza zapaltzen Etsaiei urdeei bezala hesteak aterako diet ta gero irenstera behartuak txikituko nituzke Bere burezurrak txikituko nituzke Iluntasuna da Bihotza zapaltzen Bere emazteak bortxatuko nituzke Arratoiak beraien aluengatik sartzen Sexu organoak irentsiz ta txikituz Etsaiei urdeei bezala hesteak aterako diet ta gero irenstera behartuak izango dira Bere burezurrak txikituko nituzke Garuna sudurretik atera arte 5. Jentilen Ilunabarra Hodeiertzetik iluntzen doa Etorkizun iluna iragartzen dok. Antzina jaiotako esaiguk Zerk sortzen duen horrelako ekaitza. Odola izozten doa arimak galduak dira. Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute Atera nazazue kobazulotik, nire semeok agudo. Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude. Irekidazue nire betazalak, sua erabili, datorrena ikus behar det. Azkar badator agudo ibili beharko, egizue semeok esandakoa. Bere begi itsuekin miatzen du hodeiertzean dagoena. Beraien amaiera dator. Kixmi jaio da, jentilen heriotza. Aintzinakoen artian beldur ilun bat somatzen da, amaiera dator. Ihez eiteko ordua heldu da, nire burua hil ezazue. Bihotzaren barnekaldea izotza da. Bakarrik etsipenezko taupadak. Lurrarekiko amodioa bukatzear dago. Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren. Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren. Behin betirako alde egingo du. Iluntasunaren garaia ailegatu dok, Behin betirako denboran galdutak. Bide luzea egin beharko, ahanzturaren bidea. Kobazulo ilun baten barrena, harkaitz gogor baten azpian. Agurraren abestia kantau beharko, argiari uko egin beharko dugu. Oripean garatuko dok geure azken egunak, jentilen birjaiotzea Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute. Atera nazazue kobazulotik, nere semeok agudo. Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude Oh semeaok entzun arretaz, Kixmi jaio da. Baina etorriko da eguna, Ama Lurra maitatzeko eguna. Orduan birjaiotzearen denbora izango da, Jentilen birjaiotzea. 6. Belebeltzeta 7. When Thousand Moon Have Circled (Carpathian Forest cover) The vast windswept wastelands, Cold horizons opens. Many traveller has set their course from here, Few of them have returned. The utter darkness, Bleak visions of emptiness, And the veil to this portal, Lies in your own belief.... When thousand moon has circled, In the shadow of endless nights, The wage of eternal life. Among the old tree's, As the dust covers every flower in bloom, The mourner hide their eyes, To reap the seeds and harvest. Withering flowers of the northem autumn, Shall never thrive again. The time has ceased, Now my dreams are true....