Fluisteraars
			   Luwte

1. De laatste verademing

De zon van het alledaags bestaan
Brandt de huid op mijn lichaam
De warmte is ondraaglijk
Ik ga door omdat het moet

Mijn lichaam en mijn geest, in een wereld fictief
Mijn lichaam en mijn geest, eenzaam in de tijd
Ik wacht al jaren en jaren totdat
haar geest mijn lichaam overneemt
Ik wacht al jaren en jaren totdat
ik de lege eeuwigheid ga zien
Ik wacht al jaren en jaren totdat
haar geest mijn lichaam overneemt
Ik wacht al jaren en jaren totdat
ik de lege eeuwigheid ga zien

Nachtrust koelt mijn lichaam af
Buiten staat het leven stil
Eindelijk kan ik ontwaken
In de omgeving die niemand wil

Met vertroebelde ogen
Kijk ik de wereld aan
En altijd weer dezelfde visie
Er is geen doel voor dit bestaan

Gevangen in vlees en bloed
Omringd door mijn verdomde ziel
Laat mij los dan kan ik eindelijk gaan

Het leven is een trieste openbaring
Die duidelijk maakt dat
Wanneer mijn ogen sluiten
Ik de lege eeuwigheid ga zien


2. Angstvrees

Waar ik ben geweest
Kun je niet zijn

En zul je niets voelen
Dit is een plek van mij


3. Stille wateren

Ik schraap mijn keel en kijk omhoog
Witte vlekken worden gevormd
Gevormd door inktzwarte kronkels
Een schreeuw die mijn mond niet verlaat

Nog nooit zo diep werden mijn wortels geraakt
Nog nooit zo diep zat het gif in mijn aders
Nog nooit zo diep werden mijn nerven verbrand
Een schreeuw die mijn mond verlaat

Dit is mij meer voor nu en later
Een plek die je nooit kennen wil

Dit is mij meer voor nu en later
Een plek die je nooit kennen wil
Dit is mij meer voor nu en later
Want ik sta in stilstaand water


4. Alles dat niets omvat

De ontluiking van mijn ontkenning
Ik zie de plicht van vormen
Waar zijn de zielloze woorden

De roerloze gestaltes op de heuvel
Waar is het mens dat geen woorden kent
Enkel nog een wens

Mijn bevroren adem
Vormt geen nieuwe woorden
Verdwaald in de woorden
Hoor ik het vergif in het gelach